لوگو در تبلیغات چه انواعی دارد؟
دسته بندی های متفاوتی از طراحی لوگو انجام شده و از دسته بندی‌های دوتایی تا 7 تایی و 9 تایی و حتی بالاتر هم در بین دسته‌بندی‌ها رویت شده است. اما به نظر می‌رسد که به طورکلی، طراحی لوگو از سه حالت خارج نباشند. دسته‌بندی‌های دیگر نوعاً ادغام این حالات و یا زیرشاخه‌های هر کدام از سه حالت اصلی هستند.
اگر تمایل دارید تا در مورد طراحی لوگو و روندهای جهانی این هنر تبلیغاتی اطلاعات بیشتری کسب کنید، پیشنهاد می‌کنیم تا مطلب چرا لوگوی شرکت های بزرگ همیشه تغییر می‌کنند؟ را در این زمینه در وبلاگ ویرا ورنا مطالعه کنید!
لوگو تایپوگرافیک یا نوشتاری؛ 
این نوع از طراحی لوگوها از یک نوشتار تشکیل شده که یا نام برند است یا مخفف حروف آن یا تنها حرف شروع کننده نام برند. درباره دو مورد آخر، در ایران می‌توان گفت یا لوگویی به این شکل پیدا نمی‌شود و یا اگر باشد، ترکیبی از عناصر دیگر هم در آن مشهود خواهد بود. اما در مورد اول که نام کامل برند است، می‌توان انواع مختلفی از آنرا در ایران یافت. مخصوصاً که در ایران و زبان فارسی، پتانسیل خوب و منحصر به فردی از هنر خطاطی هم می‌تواند دخیل امر باشد.
نکته مهمتر اینکه خطاطی‌های ایرانی و در مقیاس بزرگتر، شرقی؛ برای مردمان دیگر نقاط دنیا، جالب توجه و هنری بسیار خاص تلقی میشوند. که در صورت گسترش کسب و کار به فرای مرزهای کشور، می‌تواند موثر و جالب توجه باشد. موارد متعددی دیده شده که یک طرح خطاطی ایرانی در جشنواره های بین المللی – بدون اینکه داوران بین المللی معنای نوشته را بدانند – به عنوان اثر برگزیده انتخاب شده.
البته ایرادی که به طراحی لوگوهای نوشتاری وارد است اینست که عموما در سطح بین المللی آنچنانکه لوگوهای تصویری می‌توانند موفقیت بیافرینند، قادر به جذب مخاطب نخواهند بود. حتی اگر این لوگوها به زبان انگلیسی باشد، بازهم قشر وسیعی از افرادی که زبانی غیر از زبان انگلیسی دارند، از فهم و به خاطر سپاری این لوگوها محروم میشوند.
لوگوهایی که نام برند را به طور کامل نمایش می‌دهند، عموماً در مورد برندهایی استفاده میشوند که نامی عجیب و یا بی‌معنی داشته باشند. اصطلاحاً نام‌هایی که catchy یا گرفتنی باشند. یعنی ترکیب خاصی داشته باشند که در ذهن بماند. شاید بتوان گفت نام‌هایی که سجع یا واج آرایی داشته باشند. مثل گوگل، یاهو، کوکاکولا و … در طراحی لوگو ماندگارترند.
از طرف دیگر طراحی لوگوهای نوشتاری که مخفف حروف هستند برای شرکت‌هایی استفاده میشوند که نامی طولانی دارند. و یا نامی که متواتر بوده و ممکن است در ذهن مخاطب ارجاعات دیگری داشته باشد. مثل سی‌ان‌ان، بی‌بی‌سی، آی‌بی‌ام، ناسا، ام‌اس‌آی و … ؛
لوگو سمبولیک یا تصویری؛ 
این نوع طراحی لوگو دامنه وسیعتری از مخاطب را پوشش می‌دهد و می‌تواند در سطح بین المللی بسیار موفقیت آمیز باشد. همانطور که بالاتر در مورد لوگوهای نوشتاری چند حرفی یا مخففی گفته شد، اگر طراحی لوگو برگرفته از یک نام باشد که ارجاعات مختلفی را در ذهن مخاطب نشانه رود بهتر است از یک نماد استفاده شود تا نام شرکت تداعی کننده تصویر لوگو در ذهن مخاطب باشد و شمایل برند وزنه سنگین‌تری نسبت به نام آنرا یدک بکشد.
نکته مهمی که در مورد لوگوهای تصویری حائز اهمیت است اینست که این لوگوها باید حد قابل‌قبولی از سادگی را در خود داشته باشند تا در چاپ‌های کوچک قابل تشخیص باشند. لوگوهای پر از جزئیات و شلوغ با اینکه جذابیت و زیبایی بالایی دارند و معمولا نشان از اصالت و روح اشرافی دارند اما استفاده از آنها در برند، می‌تواند نتیجه منفی دهد. مگر اینکه کالای تولید شده، لوکس و شناخته شده و حقیقتا دارای اصالت و تاریخ باشد. که حتی در این صورت هم صلاح اینست که اینچنین از لوگو ساده با قابلیت به خاطرسپاری بالا در سطح عمومی استفاده شود؛ و نشانِ پر زرق و برق و مجللِ برند، در موارد خاص و در چاپ‌های بزرگ مورد استفاده قرار گیرد.
لوگو ترکیبی؛
این نوع طراحی لوگو تقریبا هیچ‌گونه ویژگی خاصی ندارد و در همه نوع بیزنس و برندی می‌تواند استفاده شود. البته وجودِ تصویر در کنار متن عموما باعث می‌شود که متن کوچک تر به تصویر کشیده شود و همان دردسری که در مورد نشان های پرزرق و برق و پر جزئیات وجود دارد در مورد این نوع لوگوها هم وجود داشته باشد. و در چاپ‌های کوچک امکان دارد ناخوانایی در متن و لوگو دیده شود. اما عمومِ لوگوهایی که برای بیزنس‌های خرد و نوپا استفاده میشوند از همین نوع هستند.
